Pamiętam ten dzień!!! Pamiętam jaka była pogoda i jak bardzo przeżyłam pierwszy wpis na moim blogu. Od razu, chciałam napisać kilkanaście wierszy. Z wypiekami na twarzy zakończyłam pierwszy dzień na blogu…Było, to moje miejsce gdzie mogłam pisać o moich przeżyciach, o miłości, radości, tęsknocie, smuteczkach. Na przestrzeni tych 10 lat, wiele się zmieniło w moim życiu, ja sama bardzo się zmieniłam, dojrzałam, rozwinęłam skrzydła i zamieniłam miasto na wieś….Tęsknota za wsią była przeogromna i widać ją w moich wierszach….Kiedy pisałam pierwszy wpis, za oknem słyszałam warkot samochodów, dzieci bawiące się na boisku. A dziś piszę w swoim pokoju , który ukryty jest pod starymi świerkami, gałęzie sięgają okien, na świerkach gnieżdżą się dzikie gołębie, kowaliki, dzięcioły, rudziki. Jest pięknie, choć nie zawsze łatwo, ale nie zamieniłabym moich Janiewic na miasto, choć w życiu różnie bywa…Mam nadzieję ,że wszystko fantastycznie się ułoży i ziszczą się nasze marzenia do końca…..Dziękuję mojej kochanej inspiracji, dzięki której powstał ten Blog- Mojemu Kochanemu”TREM”, dziękuję mojej wyjątkowej Rodzince przekochanej i nad życie, dziękuję wszystkim czytającym mojego bloga, dziękuję cudownym ludziom, których spotkałam właśnie Tu. Szczególnie dziękuję Karuzeliprzygód,dziękuję cudownej pisarce, która dawała mi siły na dalsze pisanie, Pani Iwonie Walczak vel Kocurkowata, Dziękuję moim kochanym Księżom, którzy również czytają moje wiersze, dziękuję wszystkim, których poznaję każdego dnia, dziękuję Bogusi….Dziękuję…..Mam nadzieję, że będę powadzić tego Bloga jeszcze długo , długo…..DZIĘKUJĘ….jm

Ten wywiad, był dla mnie ogromnym wyróżnieniem, pamiętam, jak słuchających siebie w radio, cały czas płakałam ze wzruszenia…jm