W szczerości mych uczuć

kąpie się czysta i nieskończona samotność.

Wędruje nocami po pustych ulicach ,

nie pamięta snów ani gwiazd.

Rani się o wystające kolczaste róże,

rozrywa swoje szaty delikatne,mgliste.

Przysiada czasem na parapecie okna

i zagląda w szczęśliwe zakochane oczy z zazdrością…

A kiedy budzi się życie,ociera kropelki rosy z ust i

zwija się w mały kłębuszek westchnień ,zasypiając z nadzieją na sen…